De leegte voelen
De leegte omarmen
De leegte opvullen
De leegte verafschuwen
De leegte vervloeken
De leegte ervaren
De leegte laten zijn…

Voel jij ook weleens die oneindige leegte? Een leegte die je geheel kan opslokken, waardoor je je uitgewrongen voelt en als een pitje van een druif uitgespuugd bent? Nutteloos, niks, onbelangrijk? 

Leegte is als eenzaamheid. Mij verloren voelen in deze overvolle drukke wereld, waarbij ik in mijn eentje opboks tegen ‘de rest van de wereld’. Deze ‘rest van de wereld’ waarin ik mij soms onbegrepen voel en zo hard mijn best wil doen om het juiste te doen. Dat kan zijn: zorgen voor de ander, de ander naar het zin maken, onrecht aanvechten en rechtzetten, mijn stem willen laten horen die ongehoord blijft en zo kan ik nog wel een paar voorbeelden opschrijven. 

Het onbegrepen voelen is een naar gevoel. Het is: ik tegen de wereld, waardoor ik geen verbinding voel met mijn omgeving. Ik ben dan uit contact met anderen en ook uit contact met mijzelf. Hierdoor ontstaat een verloren gevoel en een oneindige leegte. 

Ik ontdek dat hard werken eerder zorgt voor een verdere verwijdering van mijzelf. Ik bereik daardoor het tegenovergestelde, namelijk weer in contact komen met mijzelf en de ander.

Dat harde werken van mij is een oude bekende, een belemmerende overtuiging. Een oude vertrouwde jas die ik nog steeds niet naar de kringloopwinkel heb gebracht en haar bedankt heb voor haar goede diensten in het verleden. Ik heb haar niet meer nodig, want haar warmte voelt onprettig. Deze voelt als een beklemmende warmte die eerder verstikkend werkt. 

De kunst is om te beschouwen. Kijken van een afstand naar mijzelf en doorzien welke mechanismen er aan het werk zijn. Wat ben ik aan het doen en waarom? Welke mechanismen zet ik in en werken deze voor mij of zorgen ze juist voor het tegenovergestelde? Is het het laatste, maak dan de keuze om hiermee te stoppen. Dat kan soms lastig zijn, want oude, bekende mechanismen voelen soms (te) vertrouwd. Door jezelf goed te kennen en jouw strategieën te herkennen, ben je in staat om het roer om te gooien. 

Ik wil namelijk zelf aan het stuur staan en kiezen welke kant ik op zou willen. 

Sommige pijnlijke momenten en of gebeurtenissen blijven zeer doen en weer terugkeren op momenten dat je ze het minst had verwacht. Hoe graag je ook zou willen dat tijd de pijn verzacht, is dat helaas een utopie. Tijd is geen wondermiddel dat alle wonden heelt.  

Met het verstrijken van de jaren wordt de pijn wel degelijk minder. Dat maakt ook dat je door kan gaan en overeind blijft staan. Als je dan toch even omvalt kan je jezelf weer oppakken. Blijven hangen in de pijn en het verdriet verlamt je en zorgt ervoor dat je niet verder kan. Het leven, jouw leven, staat dan stil en daardoor ook jouw ontwikkeling als mens. De pijn van toen is in de loop der jaren misschien minder heftig en aanwezig, alleen met vlagen is hij wel voelbaar op de achtergrond. Dat is ook nodig, want het is een onderdeel van jezelf en het heeft je ook gevormd tot de mens die je nu bent. Helaas is er weinig voor nodig om de pijn van toen weer in het nu te laten zijn.  

Een vergelijkbare situatie kan de beleving of herinnering van toen weer oproepen. Dat wat op de achtergrond was geraakt komt weer naar boven. Het verdriet vindt zijn weg en kan je overmeesteren en in zijn greep houden. Het overvalt je en brengt je uit evenwicht. Je dacht misschien dat je dit wel had verwerkt en een plek had gegeven en deels is dat ook waar. Je kan zeker vervelende, verdrietige en nare situaties verwerken en een onderdeel van jezelf laten zijn. Alleen met het verstrijken van de jaren kan het verdriet er nog steeds zijn, want helemaal weg is het nooit geweest. Het heeft zich genesteld op een plekje in je hart waar het sluimerend lag te slapen.  

Ik werd deze week overvallen door een verdrietig bericht van een ander, waardoor mijn verdriet van toen, weer boven kwam drijven. Het had zijn weg uit mijn hart, waar het lag te slapen, gevonden. Zo opeens voelde ik warme tranen over mijn wangen glijden. Het verdriet van een ander raakte mij in mijn ziel en zorgde voor een herbeleving van mijn eigen verdriet van zo’n 10 jaar geleden. Een immens verlangen naar moederschap, waar ik eindelijk als eind dertiger aan toe had gegeven, was helaas twee keer in de kiem gesmoord.  

Als ik dan terug keer in de tijd en naar het verdriet van toen ga, merk ik weer dat pijn heel pijnlijk kan zijn als je daar open en barmhartig naar wilt kijken. Ook leert het mij dat met de jaren de pijn een minder overheersende en verlammende grip heeft op mijn hart. Door moeilijke situaties aan te gaan, de pijn te voelen en daar een weg in te vinden, kan je doorgaan met leven. Het kunnen overleven, doorleven en voortleven is een natuurlijk en mooi mechanisme.  

Ik weet dat met het verstrijken van dagen, maanden en jaren dat ik weer kan lachen, blij kan zijn met mijzelf en voor de ander, kan genieten van dingen klein en groot, met het verdriet op een veilige plek in mijn hart. Als ik het verdriet zou verloochenen en bedekken met sluiers van ontkenning, ben ik incompleet. Ik ben het geheel van alles wat ik mee hebt gemaakt en daardoor ben ik wie ik zou moeten zijn. 

Gooi weg al die gedachten, overtuigingen die vooral ballast zijn. Draag jij ook zo’n zware rugzak op je rug met zaken die je liever kwijt dan rijk bent? Vind jij het ook een gedoe om steeds die loodzware rugzak op je rug te hijsen en daarmee door het leven te gaan? Na een paar stappen ben je al uitgeput en ziet het leven er somber en zwaar uit. Laat de gedachten los die jou belemmeren in plaats dat ze jou helpen om lichter door het leven te gaan. 

“Kijk haar nou, zij kan het veel beter dan ik.”
“Dat kan ik niet, want ik ben niet goed genoeg.”
“Jeetje wat ben ik lelijk, zij is veel mooier.”
“Dat durf ik niet, want als ik het doe gaat het vast mis.”

Allemaal gedachten en overtuigingen die jezelf belemmeren om aan de slag te gaan met dat wat je misschien wel (heel) graag wil. Het zijn belemmerende overtuigingen die jou blokkeren om het leven te leven dat geleefd wil worden. We hebben allemaal wel eens gedachten die eerder belemmerend dan helpend zijn. Wat zo bijzonder is dat we die gedachten minder goed kunnen loslaten dan dat we geloven in dat waar we goed in zijn.

Wat is dat dan toch met jou en mij dat we eerder geneigd zijn om naar het stemmetje te luisteren dat ‘slecht’ praat? Hoe komt dat?

Het is een overlevingsstrategie die we heel vroeger nodig hadden om te overleven. Focussen op het gevaar zorgde er eeuwen geleden voor dat je in leven bleef. Daarnaast wil jouw brein dat zien/geloven wat jij denkt en daarom zal zij allerlei dingen gaan zien om de negatieve gedachten te onderbouwen. En als je op slechts 1 ding focust, ziet jouw brein al het andere niet meer! Dus wanneer je op het negatieve focust, zul je alleen negatieve dingen zien, zodat je altijd kunt zeggen: “Zie je wel?”

Eigenlijk zonde, want als negativiteit, negativiteit aantrekt, trekt positiviteit ook positiviteit aan. Het is dus eigenlijk een keuze waar jij voor wilt gaan en in deze tijd hoeven wij gelukkig niet meer te overleven zoals  eeuwen geleden. In dit deel van de wereld is het heel veilig. Dus tijd jouw brein trainen om juist het positieve te zien.

Jij hebt namelijk invloed op dat wat je wilt doen, denken, voelen en ervaren. Ook bij de dingen die minder fijn zijn heb jij en ook ik een keuze hoe we hiermee om gaan. In het verdriet of boosheid duiken is niet slecht, want er is geen ‘goed’ of ‘slecht’ er is dat waar jij op dat moment voor kiest. De vraag is alleen hoe lang je in bijv. de boosheid blijft of negatief over jezelf blijft denken. Dat je op een gegeven moment de keuze maakt om de boosheid of de negatieve gedachten los te laten.

Het leven bestaat uit het maken van keuzes. Geen enkele keuze is ‘goed’ of ‘slecht’. Het is de keuze die op dat moment voor jou de beste is. Je bepaalt zelf welke weg jij wilt gaan op basis waar jij naar toe wilt om jezelf te ontwikkelen.

Vol liefde zijn voor ook dat wat je minder fijn vindt aan jezelf.
Lukt dat jou? Vind je dat makkelijk of juist lastig? Kan jij met mildheid kijken naar die dingen van jezelf die je misschien wel anders zou willen? Is het inderdaad lastig om ALLES van jezelf te accepteren? The good, the bad and the ugly?

Dat kunnen, is zeker lastig voor sommigen van ons en ook voor mij. Ik vind het een uitdaging om alles van mezelf oké te vinden en het gevoel van “Ik mag er helemaal zijn” ook van binnen te voelen. Een voorbeeld daarvan is mijn lijf, want daar ben ik niet altijd blij mee. Graag had ik een ander lichaam gehad, maar waarom? Waarom streven naar iets anders dan dat, wat er al is?

Natuurlijk weet ik dat ik meer ben dan mijn ‘buitenkant’ en dat het om mijn ‘binnenkant’ gaat. Echter door alle invloeden van (sociale) media, mijn eigen belemmerende overtuigingen en de meningen van anderen is blijven geloven in jezelf soms wel eens lastig. We spiegelen onszelf voortdurend aan die dingen die wij zien en horen om ons heen. Als je wat onzeker bent over jezelf, heeft de mening van een ander meer invloed op jou. Dat wat je hoort is dan vaak een bevestiging van het beeld dat jij al van jezelf hebt. Je komt dan in een vicieuze cirkel terecht.

Negatieve gedachten bepalen jouw gevoel en dus ook hoe jij de dingen ervaart en tegen aan kijkt. Deze negatieve ‘vibe’ (sfeer) zorgt er ook voor dat veel dingen die je dan ziet/meemaakt ook als negatief ervaart. Dan is dat wat er gezegd wordt of dat wat jij om jou heen ziet, een bevestiging voor jouw eigen ‘negatieve’ zelfbeeld. Continue krijg jij een bevestiging op ‘jouw waarheid’ en die hoeft niet perse waar te zijn hoor! De vraag is vaak ook  is het beeld dat jij van jezelf hebt, ook het beeld dat anderen zien? Meestal niet, als je de ander om zijn/haar mening vraagt. 

En hoe lukt het dan om wel blij te zijn met jezelf? Jouw eigen anders zijn dan je hoopt/wil/wenst toch te accepteren?

Door realistisch te zijn dat jij en ik niet de enige zijn die dat lastig vinden. Dat negatieve gedachten heel sterk kunnen zijn en ook heel belemmerd werken! Dat je er eigenlijk niks mee opschiet en zelfs dieper in de put kan raken. Kortom, laat het negatieve beeld van jezelf gaan en wees liefdevol naar jezelf. Stel realistische eisen of eigenlijk wensen. Zie ook de mooie dingen die jou maken wie je bent. Jij bent uniek en compleet met alles erop en eraan. 

Jij bent jij en ik ben ik met alles wat daarbij hoort. Geen mens is perfect, ook die persoon die jij denkt perfect te zijn. We hebben allemaal onze onzekerheden. Vanuit onzekerheid kan weer zekerheid en vertrouwen in jezelf groeien als je vol liefde bent naar jezelf.

Pffffff…. wat is het toch lastig om los te laten als je (lees ík ) iets heel graag wil. Krampachtig vasthouden, omdat ik het zo graag goed wil doen, er in geloof, het mijn droom is…

• Met coaching, door weer op zoek te gaan naar dat wat jou blij maakt en het hervinden van jouw balans in het leven.
• Retraites om jezelf een moment (dagdeel, dag, weekend) te gunnen om te ontladen en weer op te laden.
• Meditaties die zorgen dat jij een uurtje ‘uit’ staat en even helemaal niks hoeft. Een reis naar binnen maken en ontdekken wat er zich aandient.

Als je een droom hebt en je bent bezig bent deze te verwezenlijken dan loop je tegen obstakels aan. Dingen lukken, mislukken, gaan anders dan gepland enzovoort. Alleen dat is niet wat je wilt. Dat is niet wat ík wil! Ik wil zo graag dat het goed gaat, want het is mijn droom.

Met dromen is het alleen zo, dat je niet altijd in deze droom kan blijven en op een gegeven moment wakker wordt. En dat is nu bij mij het geval. Ik merk dat het toch stroperiger loopt dan ik had gehoopt. Ik ben met een vliegende start na mijn try-out er vol voor gedaan. Met bakken (lees containers) vol energie aan de slag gegaan met Hemels Buiten.

Ik heb al ruim een half jaar een droom. Een droom om iets te creëren waar je rust kan vinden in deze hectische wereld. Tenminste, voor mij een hectische wereld. Misschien ook voor jou? Ik leef in een wereld van een ‘moeten’ die ik mijzelf soms opleg of omdat ik denk dat anderen dat verwachten.

Ik heb een droom om een rustpunt te creëren die ervoor zorgt dat jij/ik even de tijd neemt voor jezelf om weer op te laden. Ik merk dat in deze tijd, ik mijzelf soms laat opjagen door van ‘alles’ waarvan ik denk dat ik zou moeten willen of kunnen. Zo’n rustpunt zou voor mij een plek zijn waar ik even ‘uit sta’ van de hectiek van alledag.

Als ik goed zorg voor mijzelf, kan ik ook beter zorgen voor anderen die mij dierbaar zijn. Door voor mijzelf te zorgen, weet ik dat ik meer in balans ben met wie ik werkelijk ben én wie ik wil zijn. Het dilemma bij het nastreven van deze droom is dat je dan vol gas vooruit gaat om deze droom werkelijkheid te laten worden. Dit is in tegenspraak met de rust die ik graag zou willen maken. Al gaande dit proces merkte ik ook, dat als je gaat voor dat waar je in gelooft, het mij ook energie geeft. Deze energie heb ik weer nodig om mijn droom werkelijkheid te laten worden. Blijkbaar kunnen we meer aan als het vanuit een flow gaat! Je merkt dan dat er inderdaad meer uren in een dag zitten! Gelukkig maar, anders had ik, wat ik tot nu toe heb bereikt, niet kunnen realiseren.

Mijn mooie droom is om een plek te creëren waar een ieder kan doen en laten wat hij/zij wil om tot rust te komen. Waar het motto is: Niks hoeft, alles mag. Jezelf een dag geven waarin je tot rust komt door jouw rust te zoeken in mediteren, lezen, tekenen, wandelen, voor je uit staren of mijmeren of ….. Vul verder aan op de stippeltjes dat wat bij jou past. Deze plek moet zo bijzonder zijn, dat de plek alleen al uitnodigt om in het nu te zijn. Na veel surfen op internet heb ik deze plek gevonden en zij voldoet aan al mijn wensen en verwachtingen! Een lot uit de loterij.

Een plekje genaamd HemEls Buiten, waar je heerlijk kunt vertoeven. Hemels is een gevoel van heerlijk één zijn met dat fijne gevoel waar jij je op jouw gemak voelt. Waar het voelt als thuis zijn, als heerlijk wegkruipen in een warme zachte deken. Het woord Buiten heeft meerdere betekenissen. Even weg zijn uit jouw eigen omgeving en tijd maken voor jezelf. Even weg uit de vertrouwde comfort zone. In de natuur zijn en deze energie tot je nemen. (B)uit(en) de hectiek zijn van jouw gezin, jezelf, werk, familie. Tijd maken voor jezelf en jezelf dit ook toestaan. Een de leuke bijkomstigheid is dat mijn naam Els erin verstopt zit !

Hoe fijn is het dat deze droom, na ongeveer 6 maanden van idee naar werkelijkheid is omgetoverd! Ik heb een Dagje HemEls Buiten georganiseerd op woensdag 26 juni 2019. Nu nog 10 enthousiaste mensen vinden die deze droom van mij willen ervaren, om te weten of mijn droom levensvatbaar is.

Nieuwsgierig geworden kijk dan op www.siepcoaching.nl/hemels-buiten/

Ben jij wel eens ‘gewoon’ trots op dat wat je doet of gedaan hebt? Trots over dat wat je bereikt hebt/voor elkaar hebt gekregen? Trots is dat tintelende gevoel dat vanuit je buik naar boven borrelt. Kan jij dat gevoel toelaten en accepteren dat het door jou komt dat er mooie dingen gebeuren?

Het toelaten en accepteren dat wat je bereikt hebt door jezelf komt, vinden sommige mensen (veelal vrouwen) lastig. Wat is dat toch, die misplaatste bescheidenheid? Het niet innemen van de plek die je verdient en waar je ‘hoort’ te zijn?! Door jouw successen te erkennen, aanvaard jij wie je bent en wat je bereikt hebt.

Op 14 september is mijn boekje Pareltjes vind je op onverwachte momenten uitgekomen. Een boekje met eigen quotes met daarbij korte verhalen. Toen het boekje er uiteindelijk was en ik het in mijn handen had, voelde het in eerste instantie heel onwerkelijk. “Is dit echt van mij?” was de gedachte die door mijn hoofd ging. Aan de ene kant voelde ik mij blij en trots en aan de andere kant was ik ingetogen. Echt met volle teugen genieten van mijn succes en mijn eigen boekje vond ik in eerste instantie nog lastig.

Toen ik er over na ging denken waarom dat zo was, kwam ik tot de ontdekking dat ik vroeger ook zo was. Onzichtbaar willen zijn, stil en teruggetrokken, mijn mening voor mij houden en complimenten wegwuiven. Ik was een heel verlegen en onzichtbaar meisje, dat weinig straalde en nauwelijks op de voorgrond trad. Ik was een laatbloeier die tijd nodig had om buiten de lijntjes te durven kleuren. Dat gebeurde rond mijn 25^ste. Door op mijzelf te gaan wonen, weg onder moeders vleugels, werd ik verantwoordelijk voor mijzelf. Ik weet nog dat ik het heel dubbel vond om op mijzelf te gaan wonen, omdat in die tijd mijn moeder ernstig ziek was en in het ziekenhuis lag. Door uit het ouderlijk huis weg te gaan, misschien juist in die tijd, ben ik dapper de wereld in gestapt.

De uitspraak: ‘Als je doet wat je altijd deed, zal je krijgen wat je altijd kreeg’ van Albert Einstein kennen veel mensen. Hoewel we allemaal wel weten dat er geen veranderingen zullen zijn zonder durf en moed, kan het toch lastig zijn om stapjes te zetten buiten jouw comfortzone. Er is dus soms durf nodig om dingen te gaan doen en moed door jezelf te ‘dwingen’ om iets anders te doen dan wat je altijd al deed. Juist dan ontstaan mooie dingen, waar je trots op ‘moet’ zijn!

Wat is het toch lastig om los te laten, zeker als het iemand is waar je veel van houdt.

Op dit moment is onze hond Lizzy ernstig ziek en zijn we met de laatste mogelijkheden bezig om haar leven nog enigszins aangenaam te laten zijn. Er gaat binnenkort een moment komen dat we moeten besluiten haar te laten gaan. Vanuit rationeel oogpunt is dat alleen vele malen makkelijker te zeggen dan te doen vanuit mijn hart.

Loslaten is een thema dat in een ieders leven zo af en toe een rol speelt. Het komt en gaat en meestal is het op onverwachte momenten. Hoe komt het nu dat loslaten zo lastig is? Vanuit mijn oogpunt is dat, omdat het onnatuurlijk is om dat wat je dierbaar is niet meer bij je te willen houden.  Diegene wil je niet kwijt en daarom houd je hem/haar juist extra (hard) vast. Emotie en gevoel spelen hierin een belangrijke rol, waardoor je soms dingen doet tegen beter weten in.

Ook het loslaten van dat wat energie vreet kan lastig zijn. Dat is eigenlijk heel gek, want je wilt negatieve ballast toch liever kwijt zijn? Toch is het zo dat ook negatieve dingen jou iets kunnen opleveren. Dat wordt ook wel tweede winst genoemd. Hiermee bedoel ik dat het jou, ondanks dat het negatief is, iets oplevert. De winst is dat het voldoet aan een behoefte die je hebt, een behoefte die je graag vervult wil hebben.

Een voorbeeld is die vriend(in) die jou veel energie kost en waar het in elk gesprek dat je samen hebt, het alleen over hem/haar gaat. Afscheid nemen van deze vriendschap, dus loslaten, kan je niet. Je kan dit niet, omdat het ook heel fijn is dat je een iemand hebt, die heel af en toe ook naar jou luistert, toch? Deze vriend(in) voldoet aan een behoefte die jij nodig hebt, namelijk je hebt iemand waardoor je niet alleen bent en voelt. Als je ontdekt dat het om deze behoefte gaat, kan je deze ook anders gaan invullen en kan je de vriendschap wel loslaten.

Loslaten kan je zien als een beslissing nemen die soms onomkeerbaar is en daardoor kan hij beangstigend voelen. Een goede mix is om vanuit het hoofd te luisteren naar jouw hart en mild te zijn voor jezelf. Verdriet om dat wat je laat gaan mag er zijn. Een dierbare laten gaan maakt je kwetsbaar. Dat is niet erg, want deze kwetsbaarheid zorgt er ook voor dat je krachtig en vol liefde in het leven staat voor jezelf én anderen.

Buiten jouw comfortzone stappen kan best lastig zijn. Niks is zo fijn als dat doen wat je kan en weet, toch? Je ervaart successen en dat geeft een prettig gevoel, een veilig gevoel zelfs. Alleen als je altijd tussen de veilige lijntjes blijft, dan kan het ook heel saai worden. Je blijft de dingen doen die je kan en langzaamaan wordt het fijne gevoel minder. Door juist de uitdaging op te zoeken zorg je voor een meer “Ik leef”gevoel. Als je buiten jouw comfortzone stapt ontstaat er van alles: spanning, angst, adrenaline, “Oh nee, dat kan ik niet”- gevoel, euforie, …., ….. . Best spannende gevoelens en juist die zorgen ervoor dat je het gevoel krijgt dat je leeft, dat er iets binnen in jou aan het veranderen is.

De uitspraak van Pipi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” vind ik heel mooi! Net als: “No guts, no glory”. Door het te doen (niet proberen, want dan kan je altijd nog afhaken 😉 ) kom je er achter wat je leuk vindt, wat je helemaal niks vindt, wat lukt, hoe het anders kan, waar je goed in bent en wat je nog wilt ontwikkelen in jezelf. Je ontdekt in nieuwe situaties ook jouw talenten, want je spreekt andere delen van jouw competenties en vaardigheden aan.

Ook ík vind buiten de lijntjes kleuren wel eens lastig. Alle overtuigingen van vroeger komen dan weer boven. Wie zal dat ook niet herkennen? Ik heb mijzelf de laatste jaren vaak een (figuurlijke) schop onder mijn kont gegeven en gezegd tegen mijzelf: “Hup Els, aan de slag. Als je niks doet, verandert er ook niks. Gedraag je meer zoals Pipi Langkous!” Nu pak ik veel meer dingen op die ik nog niet eerder heb gedaan en ontdek talenten die ik altijd al had, alleen nooit de ruimte heb gegeven om zich te ontplooien.

Door stap je voor stapje buiten de lijntjes te gaan creëer ik voor mijzelf ruimte om op ontdekking uit te gaan en mijn eigen grenzen een beetje op te rekken. Dus ga voor nieuwe uitdagingen en (her)ontdek jezelf.